زهیرانی زاره
محمد اسحاق عطاشات
زهیرانی زاره
بـیـا کـجــا ئے ! منی سِچکانیں خیال ءِ اوتاگ
چــم کـدی بنت تئی ارمانی ئیں دید ءِ محرم
ارس و اولــم بـیـت پـمـن اے زهیرانی هَـتـم
من په چوشی شپی پاساں گوں رگاماں پیڑیں
روچ آسانی ، و « روله » چو منی انگریں زرد
من چو بے سار و گـَنوک ءَ گوں خیالاں جیڑیں
شـے مریدے من نه اوں مَــکّـه ءِ دربند ءِ کپوت
جام دُرُّک من نه اوں "دِرین" من ءَ حال نه دنت
مَست و شیدا اوں چو مَست بلے تئی مهذب و نَشک
هانی و سَمّی و سنگین ءِ وڑا یات نه انت
تو منی دوشی ئیں واب ئے که شمشتگ مرچی
یا گــش ئے رپـتـگـیـں زند ءِ تو منی همراه ئے
یا که مهر ءِ هما گال ئے که دل ءَ کئیت و نئیت
چو سمین ءِ گُلیں زیمل ، ماں دُناں بیگواه ئے
شپ چراگ ئے که شپاں شهم بدنت،گار نه بیت
چو گِروک ئے که نزاناں ماں کجاں بند ءَ انت
هـمـا نـوک ئے که درا انت ، ودی بوت نکنت
یا هـمـا بـام کـه بــے جمبر و هَؤر ءَ چیر انت
تو چو مـُلاّ ءِ یقین ئے که نزانت وت چون انت
یا که "هاوند" ءِ ودار ءِ که ، کــدی پـیـلـو بیت
یا که بُت جوڑ کنوک ءِ تو گش ئے رپتگیں یال ،
یا که چو عاشق ءِ ارس ءَ که دل بیت و رچیت
بیا کجا ئے ، منی آزردیں نصیب ءِ او گواش
چم کدی بنت تئی ارمانی ئیں دید ءِ محرم
ارس بنت چم چون مانشانتگیں ساهگ ماں سرا
لهڑ بیت دل چو غم ءِ گواتگریں آسے ماں جهان
هچ نزاناں که کجا انت مــنــی منزل ، مــنــی راه
گار و گـُـمــســاراں ماں امروز ءِ تَــلارانی ، زهاں
کـَد په کــیــفــاں اے غم آماچیں دل ءَ سهڑیناں
کــد امُلاّں ماں په تئی تنــگویں دروشم به زراں
په خمار چــمــی ئـیـں کاڑانی شپاریــں بیکـّاں
په کــهــیــب لهری ئیں شارانی عبیریں گواتاں
بــیــا کـجـا ئـے ! منی سِچکانیں خیال ءِ اوتاگ
بــیــا کـجـا ئـے ، منی آزردیں نصیب ءِ او گواش
چــم کــدی بنت تئی ارمانی ئیں دید ءِ محرم
