واجہ ژاں پال سارتر
شما اے کتاب ءَ وانئے یا نہ وانئے، فینن ءَ ایشی ءِ چی پرواہ؟ آ وتی براتانی دیم ءَ شُمئے مکاریانی گرنچ ءَ بوجگ اِنت۔ آ سرپد اِنت کہ نوں شُمئے کمان ءَ تیر پشت نہ کپتگ۔ آ (وتی براتاں) گُشگ اِنت کہ یورپیاں مئے زمیناں وتی (دستانی) چنگل ایر داتگ اَنت۔ مارا آھانی لَنکُک چانکُرّگی اَنت کہ تناوھدی آ مارا وئیل مہ کن اَنت۔
ایشی ءِ دومی سوب ایش اِنت کہ اگاں شُما ”سورل فاشسٹ” ھیالاں یک نیمگے چگل بِدیے تہ شما سرپد بئے کہ اینگلز ءَ پد فینن اولی شخص اِنت کہ آئی ءَ (انسانی) تاریخ ءِ رپتار ءَ روچ ءِ سِہرائیں رُژن بخشاتگ۔ شما اے سرپد مہ بئے کہ آئی ءِ گرم تبے یا نادلساچیں ورناھی ءَ آئی ءِ تھا Violence ءِ گیشیں واھشت ودی کُتگ۔ آ مخصوصیں جاورھالانی گیشواری ءَ کنت ءُ بس۔۔۔۔۔۔ بلے ھمے اے گپ ءِ ھاترا بس اِنت کہ آ گام پہ گام ھما تضاداں رِد بِدنت کہ آ انسان دوستی ءِ مکاریانی پُشت ءَ چیر تَرّاِتگ اَنت۔ او آ (تضاد) مئے زندگی ءِ ھمینکہ مانزمان اَنت کہ فینن ءِ زندگی یے۔۔۔۔۔۔۔۔۔
شرتر وا ھمیش اِنت کہ شُما فینن ءَ بوان یے۔۔۔۔۔۔۔۔۔
آ اے گپ ءِ گیشوار ءَ کنت کہ اے ایرموش نہ بیوکیں ”Violence" بس کَھر ءُ گَزبے نہ اِنت۔ نہ رستری ابرم ءِ درنگازی اِنت ءُ نہ زھرشانی۔۔۔۔۔۔۔۔اے ھما گامگیج (عمل) اِنت کہ ایشی ءِ وسیلت ءَ انسان وت ءَ تخلیق کنگ اِنت۔ منی ھیال ءَ ما یک وھدی اے راستی ءَ پوہ بیتگ اِنت۔ بلے نوں شموشکار اِنت کہ Violence ءِ ٹپانی علاج اخلاق ءِ درنگازی ءَ بیت نہ کنت۔ ایشی ءَ بس (جوابی) Violence دُراہ کُت کنت۔ ڈیھ جاھمنند بس سلاھانی زور ءَ نوآباد کار ءَ تاچینیت ءُ زوراک ءِ پیدا کُتگیں ”اعصابی” نادراھیانی علاج ءَ کنت۔
چیاکہ اولسرا اے آھانی Violence نہ اِنت۔ زوراک ءِ (Violence) اِنت کہ آھاں مان پتائیت ءُ چُنڈ چُنڈ کنت۔ اے لاچار ءُ بزگیں انسانانی اولی گامگیج ایش بیت کہ آ وتی چیریں کینگاں وتی تھا بِدارَنت کہ آھاں، آیانی ءُ مئے (وتگڑیں) اخلاق ھمے نشون ءَ دَنت۔ بلے ھماکہ آھانی انسانیت ءِ گُڈی سنگر اِنت، تہ فینن ءَ بوان یے ، شمارا سرپدی دنت کہ چتور وتی لاچاری ءِ وھد ءَ ڈیھ جاھمنندانی ”اجتماعی لاشعور” ءِ درنگازی پہ گنوکی (دُشمن) ءِ کُشت ءُ کوش ءَ زاھر بیت۔