وبتاک پهره

وفا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

شپچراگ

من جیڑاں مرچی چی نبشتہ بہ کناں، شپ نیم ءَ سر بیئگی اِنت ءُ ”ماھکان اندیم”۔۔۔۔ وفا ءِ ساچ اِتگیں ”قدح قدح دیم” ءِ عکس ھم سرجم نہ بوت ءُ مارا چہ جتا بوت، اگاں دنیگہ مئے ھمسفر بوتیں ، گُڑا پہ بلوچی لبزانک ءَ گنجی اَت۔ بلے وھد ءَ چہ ما پل اِت۔ آ رنگانی عکس سرجم بیتاں بلے رنگانی سنجئیں ندارگ گُشئے وھد ءِ ھمراھی ءَ نوک بیاناں۔۔ من دل ءَ جیڑاں کہ سرھال وا رس اِت ، بلے چی نبشتہ کن یے بزگ۔ اے جُھلیں زر ءِ گواز کنگ تئی وسی نہ اِنت۔ آ گوں من ھما وھد ءَ دوچار کپتگ اَت کہ اشرف آزاد ھم زندگ اَت۔ پدا مئے پجار من گُشاں اشرف ءَ کُت۔ منصور ھم اشرف ءِ ھمراہ اَت ءُ آ من گُشاں رمضان ماہ اَت۔ اشرف ءَ باز نماز ونت ءُ وفا ءَ بس شعر ونت ءُ بلے کم ۔۔۔۔۔۔۔۔۔ بلے گُشئے آ باز گیمُرتگ اَت۔ چو گیابان ءِ درچک ءِ وڑا ۔ نہ زاناں آئی ءَ چونیں کِسہ آؤرت، بلے آئی ءِ یک گپے من ءَ دنیگہ یاد اِنت۔

آ کوھنیں دور ءِ بی۔ایس۔او ءِ جنگ ءُ مِڑانی کِسہ اَت۔ پدا گُشئے کِسہ ءِ نیم ءَ آ باز ملور بیان بوت ءُ داں کِسہ آسرا رس اِت۔ منی ھیال ءَ آئی ءَ ھما کِسہ ھم آؤرت کہ من گوں بشیر بیدار ءَ چیا مِڑتگاں ءُ زھر بیتگاں۔ بزاں مئے زھر ءُ پونزھری ءِ بنیاد سیاست بیتگ کہ مئے ادبی سیادی ھم سِستگے۔۔۔۔۔۔۔پدا اشرف ھم اَتک۔ من گُشاں اول سرا ما ناصر ءِ دکان ءَ دوچار کپتگ اِتیں۔ ناصر شھید یاصر ءِ پِت۔ آئی ءَ کِسہ آران کُت۔ من ءَ مرچیگیں سرھال دز کپت۔۔۔

ھو پدا من گُشاں نہ اشرف پشت کپتگ اَت ءُ ناں منصور اودا موجود اَت۔ بلے منصور جان ءِ شاعری من ءَ باز دوست اَت ھما وھد ءَ ھم، نو منصور ھم زِری جوڈ بیتگ، اگاں وتی گاماں ترند بہ کنت ۔۔۔ بلے وفا گوں من ھمنیاد اَت۔ وفا ءَ شعر ونت۔ وتی زبان ءَ ھم ڈنی زبان ءَ ھم۔ بلے انچو گُشئے آ گیمُرتگ اَت۔۔ پیش ءَ من چہ مھلوک ءِ زبان ءَ اِش کُتگ اَت کہ وفا گنوک اِنت۔ بلے گوں آئی ءَ دوچار کپگ ءَ من آئی ءَ سرپد ءُ زانتکاریں مردمے سرپد بوتاں۔ وفا ءَ وتی گنوکی ءِ بابت ءَ بس ھمے گُشتگ اَت کہ من گنوک نیاں۔من اے منافقیں میر ءُ ملایانی دُنیا ءَ ایڈجسٹ بوت نہ کناں، پمیشا اے منافقانی دُنیا وت ءَ سار ءُ من ءَ گنوک سرپد بیت۔۔۔ آئی ءَ گُشت چاگرد من ءَ گنوک گُشیت ،من اے گپ ءَ ھچ درد نیاں۔ بلے من گیشتر ھما مردمانی عقل ءِ سرا گریواں کہ آ وت ءَ اے چاگرد ءِ سرپدیں مردم گُشاں ،بلے آھاں دنیگہ چہ من ھمے جُست نہ کُتگ کہ وفا تئی گنوکے ءِ سوب چی اِنت۔۔ گُڑا من ھما وھد ءَ زانت کہ وفا گنوک نہ اِنت ، بلے اے منافقیں دُنیا ءَ گوں ایڈجسٹ نہ بیت ، پمیشا دُنیا آئی ءَ گنوک سرپد بیت۔۔

پدا وھد گوزان بوت۔ من گوں وفا ءَ نزیک بوآن بوتاں، بلے من چرآئی ءَ چہ رنگ دُزاِت نہ کُت۔ چیاکہ وفا یک ٹوھیں شاعری اَت ءُ من ءَ رم نویسی شوق اَت۔ آئی ءَ ھم من ءَ پہ رم نویسی ءَ دلبڈی داتگ اَت۔آئی ءَ گُشت جنزان کن، پدا آئی ءَ چہ من یک کتابے بُرت۔ آ کتاب مُلا فاضل ءِ ”شپچراگ” اَت۔ پدا وفا دوبر نہ اَتک بلے آئی ءِ بالینتگیں چراگ پہ ما گنجی۔۔۔ بس ھمینکہ منی سرھال سرجم بوت ءُ وفا ءِ شاعری ءِ بابت ءَ دیم ءَ اگاں وھد ءَ موہ دات۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

بوسہی سرگوات دنت تئی ترانگ ءِ گرمیں بدن
بوت ءُ شُت چہ ما جُتا دُردانگ ءِ گرمیں بدن