وبتاک پهره

هزار نازین جنک چه سردارین پتان

هزار نازین جنک چه سردارین پتان

بهادرین پسگ چه مکهین ماتان رستگ انت

وبتاک پهره
یک بهارگاهی گرمین روچی ءَ سلیمان په راج گندی یک میتگی ءَ شت.آکدیمان بلوچی رسم ایی بوتگ که زالبولان هم وتی مهمانان ءِ وش آتک ءِ شتگا انت.میتگ ءَ جنینانءِ رمب ءَ که سلیمانءِ وش آتک شت انت یک ماتی گون وتی جنین چک ءَ گون ات. دیوان ءِ برجاه دارگءَ بازین وهدی نگوستگ ات که سلیمان ءَدبت یک ماری دیوان ءِ نیمگ ءَ پیداگا انت.مار دیوان ءِ نزدیک ءَ آتک همی جاگاءَ که مات ءُ چوک نشتگت انت گار بوت, بلی ایشان چه وت هچ پیمین ترس ءُ بیمی پیش نداشت.سلیمان گران مهذبین مردی ات, په ای گمان ءَ که بلکین, مار ءِ گندگ یک گمان و شبئیی بوگ هچ نگوشت ئی ,گپی وتی دل ءَ داشت.وهدیکه دیوان تمام بوت ماتءُ چک چه دیوان ءَ گستاءَ شت انت.

سلیمان ءَ دیت که مزن زهرگین دحتگ ءَ وتی پشک چنڈ ات ءُ مار ترپگءَ زمین ءَ کپت.سلیمانءَ ایی ندارگ گون وتی چمان دیتءُ زانت ئی که مترسین جنک ءَ ای هبر پر وت شات نبوتگ که مان دیوانءَ ترسءُ بیمی پیش بداریت.گڑا په ای جنک ءَ وتی هبری برت ءُ گون آئیا سانگئی کت.ای سانگ ءِ بر (ثمر) میر کمبر انت که بلوچءِ راج ءِ یکی چه انسانی, مردانگی, مڑادری ءُ دلیری ءِ چیدگان انت.مهراب لنگ خاران و سراوانءِ یک زوراکین ءُ ڈونگین حاکمی ات.آئیا ابید چه زر و مال پول ءُ پانچ ءَ دگه هچ مول و مرادی نیست ات. آئیا گون بلوچءِ راجی دودءُ ربیدگان هچ دوستی یی نیست ات.گون وتی گمراهین لشکرءَ چه خارانءَ در آتک دشتیاری ملکءِ جنانءُ روپان کرت انت, کیابان زمینءِپل ات.واتری ءِ آئیا لو ڈ ات که چه بنتءِ راه ءَ دیم په خاران ءُ سراوان ءَ بروت.

نوک سیرین میر کمبرءَ ای هال رس ات که مهراب گون پول پانچ کرتگین زر ءُ مال و بندگان پیداک انت.میر کمبرءَ وتءَ په جنگ ءَ تیار کرت تا که بندیگان آزات بکنت. میر کمبرءِ ای مزن مردی و آئیءِ مات ءِ کڈ ن که بندیگان ءِ آزاتی ءَ واپس مه تریت, شئر ئی یک گلین بهری چه مئی راجءِ تاریخ ءَ انت:

کمبر مئی چراگ چمءِ چراگ

چم ءِ چراگ زردءِ مراد

شیرات پهل انت بچ منی

بی مالءُ بندیگان میا

زحمءَ جن ءُ نام درآر

نام مسترانءِ نوک بیت

کبر پیرک ءِ همبو بیت

اگان بندیگ روانت دست بستگءِ

ڈ یل ات بگندان هستگ ءِ

من تئی رودینگ ءِ

زهرین کرگ آپ داتگ انت

بی موسوم ءَ پاد آتکگ انت