دردکئی به مارنت

 

دردکئی به مارنت

ھمک بازارء تھا وڑ وڑیں مردم کپتگ " کسے گریب انت ، کسے میر ، روچے من ھم یک بازارے ء تھا گوزان اتاں کہ دیست یک گریبیں لوگے ء دپء- ورنائیں ء، بے روزگاریں مردمے وتی مات ء- را دعا ء بد کنگا ات " منی گام ھم اوشتاتنت ء، یک پیریں ماتےء_  ء_ سرا سھر بوھگا گندگ ء- لگتنت "

دل کدی پیریں ماتء_ دلء_ جاگہ ء- شت نہ، نہہ ماہء- زھگ ء- لاپء- کنت ء، ھژدہ سال ء- بچ ء- را رودینیت ء، مرچی ھما بچ ء_ دپء- بدیں گپ گوشدارگا اتاں ء، کدی ھما ورنا ء_ دل ء_ جاہ ء- شت کہ آ ماتء- را ساھتےء- پد من چارت کہ منیگی کارے نہ انت ، من مپتا وتا ملور کنگا اتاں " من وتی پاداناں زرت ء، دیما شتاں " دیما دیست کہ چندیں گونڈو یک کچکے ء_ رندا کپتگ اتنت ء، سنگ سنگ اش کنگا اتنت " کچک بزگ وتی رکینگ ء_ ھاترا اے دمک آ دمک ء- تچگا ات " بلے ھچ پہ ھچ ، کچک ء_ کلونزگء- ھح کٹ نیارگا اتنت ، دمانے ء- من چارت کہ اگان من آ گونڈ واں چہ یکے بہ بوتیناں ، باریں چے پھمگا اتنت کہ دگر ء_ تکلیپ دئیگ وش انت یا دگر ء_ تاوان رسگ ء- من چے نپ رستگت "
بلے وھدے کچک ء_ کوکار گوشاں کپتنت گڑا دل ء_ تھا من ھمے مارت کہ اگاں آ کچک من بہ بوتیناں گڑا منی چے ھال ات .
ھیر ! گونڈوانی ندارگ ھم گوست " من اے پکر ء- کپتاں کہ دنیا چون انت " کس کسی گمء- نہ انت " ھر کس وتارا واجہ گشیت " گریب ء_ کس ھیال ء- نہ انت کہ دیما دیست یک انچیں پیریں مردے کہ گشت کنئے آئی ء_ پادے کبرء- پادے ڈن ء- " بلے آئی ء- سپتے سرء- ات ء، " بیاۓ چکاں ، ترپی انت ... نازرکیں ترپ" توار جنان ات ، من کہ مردء- را دیست من گنتر جیڑگ ء- لگتاں کہ ایشیء_ وڑیں پیریں مرد انگت دمک ماں دمک انت ، پہ دو کلدار ء_ واستا ، بلے پدا چارت کہ اے دوئیں کلدار آئیء_ لوگء- بلکیں دو وھدء_ روک کنگ ء_ سبب انت.
من جیڑاں جیڑاں جنزان اتاں ء، دنیا ء_ پریشانیاں ماران ء، آ مردمانی باروا پکر جنئگا اتاں کہ آ مردم چون وتی زندء- گوزینگا اتنت ، ھر کس ء- بچار وتا چہ نہ گیشیت ، بلے من کئی کئی درداں ماران بوتیناں ، کئی کئی جاگہ ء- وتا ایر کنان بوتیناں ، کئی کئی لوگء_ آس بوھان بوتیناں ، من ھم ھما مردمانی وڑا وتا را بیگانگ کت ، چندے گام ء- پد انچو ملگ ء- لگتاں کہ گشے من چو سنگ ء- ھچ ء_ گمء- نیاں ، کسی پکر پر نہ انت ، سنٹ ء- را برز کت ء، سوتے دپء- کت ء، میزان میزان ء- رہ گپتاں .

قدیر لگمان

ماهتاک سکین کیچ

balochi-diwan