اَدَبی دیوان

 

 اَدَبی دیوان *******
 مئے بَلوچی زُبانءِ ساچَر بَیَگءُ پُشتءَ پَشت کَپَگءِ مَستِریں سَوَب اِش اِنت کِہ مئے راجءِ گیشتِریں وانِندَه بَلوچی زُبانءِ دَربَرَگءَ نَہ زان اَنت ، آ کِہ بَلوچی زُبانءَ دَربُرت کن اَنت ، آ ناوانِندَه اَنت وانَگءُ نُبیسَّگءَ نہ زان اَنت ، وانِندَه ماں شَهراں نِشتَگ اَنت ، ناوانِندَه ماں کوهانی گَٹ ءُ گَراں نِشتَگ اَنت ، بے نُماز مَسیتّءَ نَہ روت ، مُلا بے نُمازءِ لوگءَ نَه روت ، زُبانپول گاراَنت ، زُباندوست برے چَہ مَنی پَیمیں نَہ زانتکارےءَ جُست کَن اَنت ، بَرے رَواَنت دِگے جاهے ءَ چَہ دِگِرے ءَ پَلگارتِریں گالے شوهاز کَن اَنت ، اے گَپءِ سَرا مَنءَ دِگے یَکّ گَپے یات آتک ، گوَش اَنت آ زَمانَگءَ پَہ عَربی زُبانءِ (الصرف و النحو)ءِ وانَگءُ دَربَرَگءَ مَهلوک چَہ دوُریں مُلکاں (الیَمَن) ءَ شُتَگ اَنت ، دو نَپَر چَہ دِگے مُلکے الیمَن ءَ پَہ (صرف و نحو)ءِ وانَگءَ شُت اَنت ، وَهدے کِہ ماں (عدَن) ءِ شَهرءَ گوَزَگءَاِت اَنت ، یَکّ مَردے چَہ (عدَن)ءِ شَهرءَ دَرآیَگءَ اَت ، آ مَردءَ اے دوئیں نَپَر جُست کُرت اَنت ، شُما کُجا رَوَگءَاِت ؟. آیاں گوَشت ما (عدَن) ءَ پَہ (صرفءُ نَحو )ءِ وانَگءُ دَربَرَگءَ رَوَگءَایں ، واجَه تو (صرف و نحو ) ءَ بَلَد ئَے مارا سَبَک بہ دے ئَے ، مَردَکءَ گوَشت هَو اے وَ پَہ مَن اَرزانیں کارے ، گوَشت اِش گُڑا شَرّاِنت تو ما را چیزے سَبَک بہ دے مَردءَ گوَشت اَنت شُما همے راهءَ رَوَگءَاِت کَہ مَن آتکَگ اوں ، دیمتِرا کِہ شُما شُت اِت ، اودا راهءِ سَرا یَکّ مُرتَگیں مَردے ءِ جونے ایراِنت ، شُما هَمے مُردَگءِ گورا بہ اوشت اِت تاں دِگے مَهلوکے بے اِیت ، آ مَهلوُک کایَنت ءُ شُمارا جُست کَن اَنت (مَن قَتَلَ هذا الرَجُل) اے مَرد کَےءَ کُشتَگ ؟. شُما بہ گوَش اِت (نَحنُ قَتَلنا ) ما کُشتَگ !!. گڑا دیماتِرءِ سَبَک هَما مَهلوُک شُمارا دَیـَنت .
 ادَبى هَکیمHakim